Τα δύο αδέλφια σου πέρασαν μια σοβαρή περιπέτεια υγείας αφού διαγνώστηκαν με ανεύρυσμα στον εγκέφαλο. Πώς το αντιμετώπισες;

Είναι κάτι το οποίο πέρασε. Η μητέρα μου μάλιστα έκανε το τελευταίο χειρουργείο πριν από τρεις ημέρες. Αισθάνομαι ευλογημένος γιατί το πρόβλημα εντοπίστηκε και είναι καλά όλα τα μέλη της οικογένειάς μου. Νιώθω επίσης τυχερός μέσα σε όλη αυτή την ατυχία επειδή, παρότι πρόκειται για κληρονομική ασθένεια, δεν μου συνέβη ενώ υπήρχαν 90-95% πιθανότητες να νοσήσω. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι τελικά η πρόληψη αποτελεί το άλφα και το ωμέγα.

Έχεις έρθει ποτέ αντιμέτωπος με τον θάνατο;

Ναι, έχω αντιμετωπίσει κατάματα τον θάνατο και, δόξω τω Θεώ, βγήκα νικητής όταν, σε ηλικία 6 χρονών, διαγνώστηκα με καρκίνο.

Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;

Ήταν πρωτόγνωρο το συναίσθημα. Οι δικοί μου, οι οποίοι ήταν βιοπαλαιστές, ανήκαν σε μικρομεσαία οικογένεια, κατάφεραν με το υστέρημά τους να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό, όπου και έλαβα την κατάλληλη θεραπεία. Έτσι είμαι σήμερα στη ζωή. Νοσηλεύτηκα για έξι μήνες στο Νοσοκομείο Παίδων και έπειτα πήγαμε στην Αγγλία.

Σε σημάδεψε αυτό το γεγονός;

Δεν το έχω ξεχάσει. Μου έχει αφήσει άλλωστε ένα κουσούρι, μια στάμπα για να το θυμάμαι για πάντα. Έχω 60% κώφωση στο ένα αφτί -κάτι που εξομολογούμαι για πρώτη φορά. Κάθε πρωί που ξυπνάω λέω «δόξα τω Θεώ» και η ζωή προχωρά. Η οικογένεια και το παιδί μου με κάνουν χαρούμενο και ευτυχισμένο.