Η Κωνσταντίνα μίλησε τις τραγικές εμπειρίες που έζησε ως παιδί και τις οποίες 48 χρόνια μετά δεν έχει ξεπεράσει, αφού ο πατέρας της είναι ακόμα αγνοούμενος λέγοντας ότι η οικογένειά της ακόμα τον αναζητεί σε κάποιον ομαδικό τάφο.

«Η μαμά μου προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της, να φροντίσει 5 πέντε παιδιά έχοντας χάσει τον άντρα της, που είναι αγνοούμενος στον πόλεμο του 1974. Ξυπνάνε μνήμες, καταρρακώνεται η ψυχή σου και βιώνεις την παιδική σου ηλικία. Εγώ έζησα τον πόλεμο στην παιδική μου ηλικία, ξέρω και τον ήχο από τις σειρήνες και λέω δεν μπορώ να τις ξανακούσω. Ξέρω και τον ήχο από τους βομβαρδισμούς, ξέρω την αιχμαλωσία γιατί τα δύο μου αδέρφια ήταν αιχμάλωτοι στον πόλεμο, ξέρω τι θα πει να έχεις συγγενείς αιχμάλωτους» είπε αρχικά η Κωνσταντίνα.

«Ξέρω και το πιο δύσκολο πλήγμα το να έχουμε έναν άνθρωπο τον οποίο τον περιμένουμε να έρθει. Πριν μερικά χρόνια πιστεύαμε ότι μπορεί να έρθει και να είναι ζωντανός. Όταν περάσανε όμως 46 χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο, ξέρουμε πλέον ότι έχουμε δώσει DNA και περιμένουμε να τον βρουν μέσα σε έναν ομαδικό τάφο, όπως έχουν βρει τόσους αγνοουμένους, μιλάμε για 2.000 αγνοουμένους» συνέχισε την προσωπική εξομολόγησή της η Κωνσταντίνα.

Όπως είπε «είμαι κι εγώ ένα από τα παιδιά που όταν γινόταν η ανταλλαγή αιχμαλώτων, ήμουν με τη φωτογραφία του πατέρα μου και περιμέναμε να μάθουμε κάποιο νέο απ’ αυτούς που επιστρέφανε και τους δίναν πίσω. «Ξέρω πάρα πολύ καλά αυτή την ιστορία, αυτό το δράμα. Έχασα τον πατέρα μου στην εφηβεία, σε μια ηλικία που τον είχα τόση ανάγκη».

Η Κωνσταντίνα θυμήθηκε επίσης και μια επίσκεψη που έκανε το 2004 στα κατεχόμενα λέγοντας: «Είναι ερείπια. Είδα τα σπίτια μας, το σπίτι της γιαγιάς μου που κάθονται Τουρκοκύπριοι μέσα. Η εκκλησία έχει γίνει περιστερώνας. Οι άνθρωποι δεν φταίνε σε τίποτα, πληρώνουν το τίμημα των “μεγάλων” που δεν μπορούν να συνεννοηθούν»

«Υπάρχει ένας φόβος και για αυτό που γίνεται σήμερα. Ελπίζω να κοιτάξουν και το θέμα της Κύπρου» κατέληξε η Κωνσταντίνα με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου να θυμώνει διότι «για την Κύπρο δεν νοιάστηκε κανείς».